ගැහෙන හදවතින් යුතුව මම ඔබට ලියමි..
ඉරනම කරුනාකර මට අමතන්න..යටගියාවේ සීතල
මතකය සමග පොරබදින මිනිසුන් නිදන,,ඒ බිමට මමද එක්වන දවස පවසන්න..හඩන්න ඉකිබිදින්න අකමැති නිසාවට කිසිවෙක්ම,,මා මෙන්ම මා ආදරය කරන උන්ද රැගෙන යන්න ඉක්මනින් පැමිනෙන්න ..එතෙක් ගල් කරන් උන් හිත එලෙසින්ම තියා ඉන්නට පොරොන්දුවක් වෙන්නම් නුබට ... සීතල උවද කටුක මතක සටහන් මකා දමන්නට පෙර අවසරයි පවසන්න " ආදරෙයි මම තවම අතීතෙට "
වියලී ගිය කටු ඉබුල් පදුරු අතරින් හමන දූවිලි රැදුනු සුලග .. අව්කාශ්ටකේ උවද වැව් බැම්ම මත දිගහැර ගිල දැමූ බත් පතක් මතක් වන විට දුවන්නට සිතෙයි නැවතත් නොඑන්නට මිනීවල තෙක්ම..එහෙව් සුලගේ වුවද අපූර්වත්වයක් දුටු එකමෙක පැතුමක් පුරන දෙනෙත් හමුවේවිද නැවතත් එකට ... ගිලිහී යන්නටම.
මතක හසරැල්ලක් විටෙක මවන.විටෙක කදුලකි දෙනෙත් තෙමන කොහේ සිටීවිදැයි කියන්න විහග ගී ගයන කොව්ලන්..හෙමි හෙමින්
එකිනෙක පැතුම් මුමුනන දුක සැප බෙදා ගත් සිටීවිද කොහේ මිතුරන් කවටකම් කල පෙර දවස.අරමුනක් නොමෙතිව ලියවෙන මෙවන් ලිපියකින් කුමන ඵල සිතේ ඇති කලබලය දුක මකා ගැනුමම හැරෙන්නට.
දහවලක් ගෙවුනද පෙරදා මෙන් කුසගිනි නොදැනෙන හදුනාගන්නට නොමැත කිසිවෙක් මසිත මමත්වයම හැරෙන්නට..දුකට පිලියම බැදීම් අවම කිරීමයැයි බුදුන් දෙසූ වදන් සැබෑ බැව් පසක් වන්නට තනිවන්නටම අවැසි විය නොවෙද මසිතට. .අනේ ගිහිගෙයින් ලාබාල අකුරු ඇහිදින මසිත..මතු කරපන් තනිවම දාර්ශනිකයන් සෙවූ ගන්දබ්බ සිත .... තනිවීම නැවතත් ඇරබීය ......ලියාපන් පෙර ලිව් .... ගැබුරු පොත .....
